woensdag 8 december 2010

Juf Doddel


Met de dooi kwam de dood en is het doods,
met sneeuw en ijs was juist het leven groots,
vlokken om vliegend achterna te jagen,
over kou en koutjes kon je je later nog beklagen.
Maar zelfs als het nog vriest kan het al dooien,
kan er een reden zijn het bijltje er bij neer te gooien,
een pijp voor Maarten te gaan zoeken,
een reisje naar de eeuwige jachtvelden te boeken.
Niet dat je niet wil vechten voor je leven,
maar je voelt gelijk dit duurt maar even,
je kruipt heel zielig in elkaar,
geen wonder ook, je voelt je ook zo naar.
De dokter kon nog daags tevoor niets vinden,
jammer dan..., en even goeie vrinden,
en na dat gemene prikje voelde je je toch een beetje beter,
maar nu 't is uitgewerkt gaat 't weer voor geen meter.
Het hele huis ja alles lijkt is in rep en roer,
naar de dokter snel, je houdt je niet meer stoer,
even later lig je al onder't mes,
deze dokter is wel bij de les.
En dan ontwaak je weer een paar uur later,
drink je af en toe een beetje water,
de arts kijkt je meewarig aan,
ze kan je nog niet naar huis toe laten gaan.
Maar 's morgens gaat het weer wat beter,
al ben je nog beslist nog niet die oude rappe eter,
's middags kots je alles uit,
zeg maar rustig dat je het naar buiten spuit.
De arts ziet het nog even aan,
een tweede operatie komt eraan,
maar het is te laat het mag niet baten,
tijd dus om het leven voor gezien te laten.

Mejuffrouw Doddeltje
18-02-2007 †6-12-2010