100 jaar

100 jaar

In geen honderd jaar
zal ik weten wat m’n moeder hoorde,
wat zij voelde,
wat ze zag,
toen ze honderd jaar geleden…
voor eerst,
waarschijnlijk krijsend,
in de armen van haar moeder lag.


Als ze 't al kon vertellen,
ze heeft het niet gedaan,
ruim een week en elf jaar geleden
stopte ze met horen,
zou ze niets meer voelen,
sloot haar ogen,
is ze vredig van ons heengegaan.

Honderd jaar geleden,
haar geboortedag,
wat zou ik 'm graag vieren…
omdat ze dan vandaag weer jarig was.

Honderd jaar geleden,
dat is een volle eeuw,
een eeuwigheid,
waarin zij heeft geleefd…,
beleefd…, gestreden,
maar wat ze heeft bereikt,
dat weten er niet veel.

Honderd jaar geleden,
waarvan ze… er bijna negentig heeft meegemaakt,
de laatste tien zijn inmiddels ook verleden,
maar of ze die had willen leven,
ik denk van niet,
al had ze er nu misschien een feestje van gemaakt.

Honderd jaar geleden,
mijn moeders eerste dag,
jammer…, eeuwig zonde,
dat ze honderd jaren later,
deze feestdag niet beleven mag.

16 oktober 2019

SiKo©  

2019-10-16