woensdag 17 januari 2018

Onze Gaswinning - 't 'eerlijke' verhaal

't Eerlijke verhaal:

Doorgaan met de gaswinning in Groningen kan...,

ook in economische zin...,

...domweg financiëel niet meer uit.


Het wordt tijd dat het ook in Politiek Den Haag een doordringt dat we de komende jaren helemaal niet meer kunnen spreken van aardgasbaten…
… hoogstens van oplopende aardgasschulden.

Volgens berekeningen van NAM en SODM zit er nu (⇒begin 2018) nog ca. 633-miljard Nm³ (winbaar) gas in het Groningenveld.
⇒ d.w.z.: grofweg een ¼ van de oorspronkelijke hoeveelheid van 2.800-miljard Nm³ in 1959 
Tegen de de huidige gasprijzen is de maximale opbrengst van die hoeveelheid gas net aan €60-miljard…
veel geld dus…;
maar bruto opbrengst is geen bruto-winst (laat staan netto-aardgasbaten), de kosten van de winning moeten er nog van af.
En die kosten stijgen explosief en zullen naarmate de reservoirdruk nog lager wordt elke dag toenemen omdat met elke nog gewonnen kubieke meter gas de reservoirdruk steeds progressiever verder daalt. 
En dan hebben we het nog niet eens gehad over steeds verder toenemende schade aan milieu, landerijen, erfgoed, woningen, bedrijfsgebouwen, overheidsgebouwen, scholen, ziekenhuizen, verzorgingshuizen en alle overige intellingsgebouwen, infrasrtuctuur, volksgezondheid, en dan vergeet ik vast nog wel wat…

Wie gas produceert hoeft eigenlijk niets te doen…***
bovenstaand kopje is de titel van een artikel in het FD van 13 januari 2018...

maar die vlieger gaat al lang niet meer op.
Zeker sinds de eeuwwisseling is duidelijk geworden dat naar mate het gasveld leger en leger raakt, het gas niet alleen opraakt, dat niet enkel de reservoirdruk verder en verder daalt…,
maar ook dat het gas niet meer zo gemakkelijk als vroeger..., niet meer zo 'vrijwillig' de bodem uitspuit als voorheen.
Reden destijds voor NAM om het hele veld met alle winningslocaties op de schop en om te bouwen te nemen en middels het op diverse locaties (bij)plaatsen van enorme compressoren om althans de winningsdruk van bepaalde putten weer op te voeren tot een voor de vlotte winning acceptabel niveau.; e.e.a. houdt overigens ook in dat het letterlijk meer en meer energie en geld kost om het gas omhoog te halen. 
Toen deze gigantische ombouwoperatie medio 2009 werd afgerond schoot de gaswinning omhoog met 2013 als triest hoogtepunt.

Kunnen we überhaupt nog wel spreken van aardgasbaten...?
Wie het sommetje begint te maken kan niet anders dan concluderen dat de aardgasbaten geen baten meer zijn..., geen batig saldo meer opleveren... en dat ook nooit meer zullen doen.
Zelfs als de gasprijs ruim verdubbelt en er dus c.a. €120-miljard aan bruto baten zouden zijn…
dan nog valt daarmee de totale rekening van alle kosten voor schade, schadeherstel, noodzakelijke bouwkundige versterkingen en schadecompensatie niet betalen…;
Die rekening beloopt, 
volgens de meest voorzichtige/conservatieve schattingen, nu al (alles bij elkaar opgeteld) ruim €50-miljard...,
maar meer realistische berekeningen/schattingen komen al gauw op een bedrag (nu) van meer dan €100-miljard aan schade…; 

En wie beseft dat om met het winnen van het laatste resterende ¼ gaat van het ooit als bijna onuitputtelijke groot beschouwde Groningenveld (= Slochterveld)...,
dat door dat laatste ¼ ook te (willen) winnen de daardoor resulterende extra compactie een extra bodemvolumeverlies zal veroorzaken dat uiteindelijk ruim het 3-voudige zal bedragen van de gevolgen van de winning tot nog toe...,
...die beseft dat die extra bodemdalingseffecten (bovenop de nog in gang zijnde nog jaren naijlende bodemdaling a.g.v. het reeds gewonnen gas) ook onherroepelijk extra gevolgen gaan hebben voor de diepere ondergrondse waterhuishouding...,
en dus dat die bodemdaling, ongeacht de eventuele als bevingen waarneembare seismische effecten, nog voor heel veel meer schade gaat zorgen dan wij tot nog toe hebben beleeft of ons zelfs maar kunnen voorstellen. 

De gaskraan moet dicht om een financieel debacle voor Nederland te voorkomen
Voorstanders van de winning schermen nog steeds met het argument dat de opbrengsten nodig zijn..., nodig zullen blijven..., nodig om de schade te kunnen (blijven) betalen. 
Dat is op z’n zachtst gezegd een drogreden van een (gas-)verslaafde samenleving.
Ook het argument dat als je nu stopt met winnen..., de gaskraan morgen dicht draait..., dat dat dichtdraaien niet garandeert dat de bodem dan ook gelijk volledig tot rust komt... en dat er mogelijk zelfs nog wel een paar fikse bevingen zullen volgen…,
... ook dat argument is feitelijk niet meer dan een dan een drogreden.


Geen zinnig mens zal beweren dat als de gaskraan morgen dicht gaat dat de problemen in Groningen dan gelijk over zijn, dat de bodem niet meer nog jaren zal doordalen, dat 't niet nog met enige regelmaat zal beven…;
Maar zodra je stopt, stop je met het nog verder verergeren van wat er sowieso nog gaat gebeuren. Als je nu stopt met winnen, of althans zo snel als dat technisch verantwoord mogelijk is...,
heeft dat tot gevolg dat de bodem (heel veel) minder zal dalen... en zelfs als het dan nog een paar jaar met enige regelmaat beeft..., er dan zelfs nog een paar bevingen zouden volgen die even zwaar of zelfs nog iets zwaarder zouden zijn dan wat we tot nog toe hebben beleefd…, 
dan nog zullen de gevolgen, de schade, uiteindelijk veel minder zijn dan als we (op welk verlaagd jaarlijks winningsniveau dan ook) doorgaan met winnen..., als we dus doorgaan met ons zelf voor de gek te houden dat juist de winning nodig is of zou zijn om de schade te betalen en/of zelfs te beperken.


Dit is overigens niet zomaar een privé-mening, het wordt ondersteund door de visie van diverse geologen alsook de voormalig directeur van het SODM Jan de Jong, maar hij is beslist niet de enige, wel een van de weinigen die dat met naam en toenaam en plein publiek durft te stellen en zeggen.


*** Artikel in het Financieele Dagblad dd.d. 13- jan 2018 "Als je gas produceert, hoef je eigenlijk niet te doen"

Geen opmerkingen:

Een reactie posten